Logika w Equestria Girls

Jak przepchnąć miernotę w taki sposób, żeby gawiedź się nie zorientowała,

czyli:

Logika w „Equestria Girls”

Autorka: Gacinka

Jak wie większość kucykowych fanów, 16 czerwca br. miała miejsce premiera spin-offowego filmu „Equestria Girls”. Dzięki uprzejmości znanej wśród polskich Bronych Mystherii, mogliśmy obejrzeć go z napisami praktycznie kilka chwil po premierze.

Film obejrzałam i w związku z tym, że nasunęło mi się kilka przemyśleń, postanowiłam stworzyć coś a la analiza dzieła.

Spokojnie. Wszystko odbędzie się kulturalnie i na poziomie.

… napisała Gacinka, wykorzystawszy uprzednio w tytule pejoratywnie nacechowany wyraz „gawiedź” dla określenia widzów „Equestria Girls”. Seems logical.

Mam zamiar stworzyć listę dziur logicznych, których w tym dziele jest dość sporo. Nie będę się skupiać na animacji czy grafice, bo się na tym nie znam, a do wyłapywania pierdółek typu „W 38. sekundzie 12. minuty Spike sika, podnosząc lewą nogę, a w następnej scenie ma podniesioną prawą” nie mam talentu i cierpliwości.

Przypominam, że cała operacja odbędzie się w sposób cywilizowany.

Dobra, może na początek coś ogólnego o filmie. Więc tak: wizualnie „Equestria Girls” prezentuje się bardzo monster-highowo, fabularnie zaś - high-school-musicalowo.

Kurcze, miało być kulturalnie, a już na wstępie takie obelgi.

Dobra, koniec tych infantylnych gadek. Pora wziąć się do roboty.

1. Sam początek. Twilight wraz z przyjaciółkami przybywa do Kryształowego Królestwa na swój pierwszy szczyt. Podczas rozmowy Twi prezentuje swoje umiejętności lotnicze, które wypadają… blado. Widocznie Twi zapomniała, że pod koniec trzeciego sezonu, zaraz po koronacji, śmigała wśród canterlockich wież z taką zapalczywością, że niemal dobiła do kamery. Może była wtedy tak nabuzowana adrenaliną, że skrzydła same ją poniosły, a kiedy następnego dnia, po opadnięciu emocji, spojrzała z wieży w dół, zdołała wydusić z siebie jedynie malownicze: „#%$^%&%#, nigdy więcej!”.

2. Już, już mamy przekroczyć próg pałacu, kiedy uświadamiamy sobie, że to odrobinę nierozsądne puszczać księżniczkę samą przez pół krainy. Nie mogłaby dostać ochrony? W kilku odcinkach co prawda widzieliśmy zarówno Celestię, jak i Lunę wśród poddanych w Ponyville i żadna nie miała przy sobie straży przez cały czas, jednak należy zauważyć, że żadna nie przewoziła przedmiotu, bez którego „pozostałe Klejnoty Harmonii nie mają mocy, a Equestria jest pozbawiona jednego z najważniejszych źródeł obrony”.

Taaaak, magiczna korona, potężny artefakt, niewyobrażalna siła… którą Twiprzewozi w torbie podróżnej pilnowanej przez smoka ważącego jedną trzecią tego, co przeciętny dorosły kucyk i sięgającego temuż ledwie do grzbietu. Seems logical.

Nie mówiąc już o tym, że Twi wcale nie powinna nosić tej korony na co dzień, skoro jest taka ważna. Na koronacji - okej, ale do codziennego użytku? A jak ją zgubi? W Equestrii utarło się, że księżniczki noszą swoje korony cały czas. Tyle że zaginięcie ICH koron prawdopodobnie nie spowoduje apokalipsy, a przynajmniej nic nam o tym nie wiadomo.

3. No to jeszcze raz o tej nieszczęsnej koronie. Twi jest już w Królestwie. Zmęczona idzie spać, a co robi z bezcennym, ultramagicznym przedmiotem, którego moc zamienia nastoletnie dziewczynki w demony? Kładzie na stoliku nocnym. Nie ma jak odpowiedzialność.

4. Sunset Shimmer przechodzi przez zaczarowane zwierciadło i kradnie koronę księżniczki. Skąd wiedziała, że właśnie w tym momencie powinna odwiedzić stare śmieci? Że w tej chwili w komnacie śpi Twilight (która zostawiła koronę na wierzchu… Gdyby Twi nie obudziła się w czasie rabunku, jej rozmowa z Celestią następnego dnia pewnie wyglądałaby tak: „Księżniczko, to straszne, ktoś mi ukradł koronę!” „A gdzie ją zostawiłaś?” „Na stoliku nocnym!” „Zwariowałaś, Twilight?! Mówiłam, żebyś schowała ją w skarpecie!”)? Sunset cały czas była w alternatywnej rzeczywistości, gdzie zdążyła się już całkiem dobrze zadomowić, a tu nagle wyskakuje z lustra nie dość, że w odpowiedniej chwili, to na dodatek bez pudła trafia na przedmiot, którego pożąda.

5. Jak to dobrze, że Sunset jest jednorożcem, inaczej nie udałoby jej się bezszelestnie włamać do zamkniętej na cztery spusty komnaty Twilight! Oh, wait… Komnata jest otwarta. Ach, te standardy bezpieczeństwa!

6. Sunset wskakuje w zwierciadło i tyle ją widzieli. Twi próbuje dowiedzieć się od swojej mentorki, co w ogóle zaszło, ale okazuje się, że ona też nie za bardzo wie, o co w tym wszystkim chodzi. Posyła uczennicę na misję ratowania świata (i to dosłownie, bo jak nie wróci z koroną, krainę może czekać zagłada). Samą. W miejsce, o którym nic nie wie. Przez portal, który jest dla niej zagadką. Z głupią mową, że dla własnego dobra powinna się pośpieszyć, bo zwierciadło ma to do siebie, że zamyka się po jakimś czasie i jeśli Twi się spóźni, posiedzi w obcym, być może niebezpiecznym świecie kilkadziesiąt miesięcy.

Rozumiem, że Celestia nie pozwoliła przyjaciółkom iść z Twi. Gdyby i one poszły, Equestria byłaby w totalnym lesie - bez korony i bez Elementów. Rozumiem, że nie poszła sama, że nie puściła swojej siostry albo Cadence - wszystkie były bardziej potrzebne na miejscu. Ale czemu nie wysłała za uczennicą oddziału strażników liczącego dwudziestu chłopa (kuca)? Byłby to przejaw trochę większej troski o życie Twilight niż posłanie jej do obcego świata uzbrojoną jedynie we własny rozum.

7. Uwaga dotycząca lustra - wygląda na to, że jest potężnym portalem, który może zatrzymać kogoś w innej rzeczywistości jak w wiezieniu. Jest niebezpieczne, skoro, jak widzieliśmy, coś lub ktoś może wpaść w jego taflę zupełnie przypadkiem (jak to zrobiła korona, odbiwszy się uprzednio od wszystkich ścian w pokoju). Jest czarodziejskie i naprawdę nikt niepowołany nie powinien się do niego zbliżać.

Z tego właśnie powodu lustro stoi sobie jak gdyby nigdy nic w jednej z komnat Kryształowego Królestwa, niezabezpieczone w żaden sposób. Księżniczka nie zadała sobie trudu, by je przesunąć, schować, a już w ogóle - żeby wyruszyć na misję badawczą do tej całej alternatywnej rzeczywistości. Po co, skoro może to za nią zrobić Twilight.

Przy okazji. Cadence miała doglądać lustra. Się postarała. Tak go pilnowała, że teraz jej szwagierka musi narażać skórę dla całej krainy.

8. Alternatywny świat składa się z tych samych elementów, co ten, który zna Twi. Są w nim znajomi, jej przyjaciółki, Celestia i Luna. Niektóre kucyki mają swoje odpowiedniki w świecie ludzi, inne nie (np. Twilight i Sunset). A jest tak, bo… bo tak. Bo fabuła by się posypała. Przyjaciółki nie mogły wyruszyć z Twi w podróż, gdyż w tym obcym świecie spotkałyby - uwaga, uwaga - siebie. Twilight siebie nie spotkała, bo gdyby tak było, sprawa by się rypła. Co za szczęśliwy zbieg okoliczności!

9. Twilight wkracza dziarsko w lustro i równie dziarsko ląduje po drugiej stronie tęczy, zamieniona w człowieka. Tuż obok niej Spike odgania pchły. Reakcja Twi na nowe ciało jest dość żywiołowa. Nie należy się dziwić, skoro nigdy wcześniej nie miała styczności z ludźmi (myślę, że Lyra mogłaby udzielić jej kilku lekcji). Dziewczyna patrzy zdezorientowana na dłonie, które są o tyle dziwaczne, że nigdy w życiu się z nimi nie zetknę… nie, chwila, właściwie to się zetknęła. Przecież Spike w Equestrii jest smokiem. Ma łapy zakończone szpiczastymi szponami, którymi codziennie się posługuje i które kształtem przypominają ludzkie dłonie.

Nie no, dobra, czepiam się. Twi w stresie mogła tego podobieństwa nie zauważyć, a Spike przecież nie mógł jej tego uświadomić, bo był psem, a w ludzkim świecie psy nie potrafią mówić.

… no właśnie.

Dlaczego, do diaska, Spike nie powiedział jej, że te dziwne różowe cosie są trochę podobne do jego łap i że w związku z tym ma przestać histeryzować, bo on zna do nich instrukcję obsługi?

10. Zaraz, napisałam: „różowe cosie”? Błąd - w przypadku Twilight mowa raczej o cosiach fioletowych. Fioletowych dłoniach, nogach, uszach i różnych innych fioletowych rzeczach.

Nie, nie zrobię tego. Obiecałam na początku, że nie będę oceniać grafiki. Dlatego nie napiszę, że w filmie Twilight wygląda, jakby przez kwadrans duszono ją kablem od żelazka, Rarity - jakby po podobnej operacji już ostygła i leżała w trumnie, a Rainbow - jakby dogorywała na argyrię.

Nie napiszę, nie ma szans.

11. Twilight wchodzi do szkoły i na pierwszej przerwie zostaje potrącona przez… Diamond Tiarę i Silver Spoon. Co one robią w szkole średniej, skoro w serialu chodziły do podstawówki? Zresztą, Ligę Znaczkową też spotyka. Jak to możliwe, że Apple Bloom i Applejack chodzą do tej samej szkoły, skoro jedna jest jeszcze dzieckiem, a druga dorosłą klaczą? Można się kłócić, że skoro ludzkie avatary Mane 6 nie mają tyle samo lat, co ich kucykowe odpowiedniki (a nawet jeśli mają, to nie jest to ważne, bo chodzi o etap życiowy, na jakim się znajdują, a nie o metryczkę), to dlaczego taka Sweetie Bell nie może mieć zmienionego wieku? Niby tak, ale zgodnie z tym argumentem Znaczkowa Liga i wszystkie dzieci z podstawówki powinny w filmie być… młodsze niż w serialu. Żeby różnica wieku między choćby Applejack i Apple Bloom została zachowana, to nie można jednocześnie odmłodzić pierwszej i postarzyć drugiej, do diabła!

A jeśli budynek to jakiś kompleks kilku szkół, to jakim prawem bachory kręcą się po korytarzu dla starszych uczniów? Czy to nie jest jeden z tych zabiegów, żeby wcisnąć do nowej fabuły tyle postaci ze starej, ile się da, niekoniecznie z sensem i tylko po to, żeby oglądający dostawali mentalnej padaczki za każdym razem, kiedy na ekranie pojawi się znajomy bohater?

12. Żeby obraz był kompletny, w szkole uczy Cheerilee, nauczycielka klas początkowych.

13. Sunset jest w tym filmie niezłym gadem, na dodatek zupełnie bez powodu. Po prostu jest zła, nieszczera, niegodziwa, zarozumiała, samolubna… I chce przejąć władzę nad światem. Bo tak.

Wzruszyłam się. Co za głębia psychologiczna!

14. Przyjaciółki strasznie się dziwią, że Twi zna ich imiona. Bo przecież są w szkole same i od nikogo innego nie mogła ich usłyszeć.

15. Sunset to sobowtór Trixie z odcinka „Magic Duel”. Nawet ma tych samych przydupasów. Których również nie powinno być w szkole średniej, bo nie ukończyli jeszcze podstawówki.

16. Twilight z braku innej możliwości śpi w bibliotece. W tym miejscu objawia się cała głupota pomysłu pt. „Przenieśmy dorosłą, samodzielną bohaterkę w świat, w którym jest nastolatką chodzącą do szkoły”. Twi nie ma domu w świecie ludzi. Jak z tym problemem poradziła sobie Sunset? Gdzie mieszka pani antagonistka nadrzędna? Skoro kucyki mają swoje odpowiedniki w alternatywnej rzeczywistości, to może gdzieś po okolicy błąkają się rodzice Twilight, a ona bez sensu nocuje w szkole? Albo nie, bo przecież Twi jako kucyk nie ma swojego ludzkiego avatara. Co by było, gdyby portal się zamknął i Twilight zostałaby skazana na długie miesiące w świecie bez własnego domu? Czy księżniczka Celestia pomyślała o tym, gdy wysyłała ją na tak trudną misję? Nie, bo w tym filmie Celestia nie myśli wcale.

17. Dlaczego właściwie Twilight nie chodzi na zajęcia? Nikt się nie dziwi, że obca dziewczyna szwenda się po szkole i nie uczestniczy w lekcjach? Nie ma jej na żadnych listach? Tak po prostu przyszła i sobie łazi? Dlaczego twórcy umieszczają akcję w szkole, skoro ta szkoła jako instytucja jest martwa? Tylko po to, żeby film bardziej przypominał „High School Musical”? Bo dorosłe kobiety nie sprzedadzą się tak dobrze jak nastoletnie dziewczynki w szkole średniej?

18. Sunset skłóciła przyjaciółki Twilight, żeby… właściwie nie wiem, po co. Nie to jest jednak najważniejsze.

Każda z dziewcząt ma o coś żal do innej. A to jedna niby nie dotrzymała słowa, a to druga zepsuła inicjatywę trzeciej… Spór ciągnie się pewnie już od jakiegoś czas i dziwnym trafem dziewczęta nie pogodziły się wcześniej. Wytłumaczenie? Obraziły się na siebie i przestały rozmawiać.

Serio?

I Rainbow Dash wcale nie próbowała dowiedzieć się, dlaczego Applejack jest na nią zła? I Applejack w gniewie wcale nie wykrzyczała jej w twarz, że ta zrobiła z niej perfidnego kłamcę, co spowodowało zdziwienie Rainbow i wyjaśnienie całej sprawy?

A Pinkie Pie nie starała się uzyskać od Fluttershy opinii, jak podobała jej się podrasowana impreza i wcale nie zauważyła smutku na jej twarzy i wcale nie przypomniała jej o SMS-ie, którego niby od niej dostała?

Ten wątek jest tak śmieszny, że aż boli.

I dlaczego Sunset je skłóciła? To miało czemuś służyć w ogóle? Jak sama przyznała pod koniec, nie miała pojęcia, że istnieje coś takiego jak „magia przyjaźni”. Czy w związku z tym nie powinna nie zwracać na przyjaciółki Twilight uwagi, skoro i tak według niej nie stanowiły żadnego zagrożenia?

Byłoby logiczniej, gdyby dziewczyny nie były wcześniej przyjaciółkami i dopiero Twilight uświadomiła im, że chociaż „różnią się tak, jak dzień różni się od nocy”, są w stanie się wpierać i uzupełniać. Ale co ja tam wiem o dobrych scenariuszach.

19. Rainbow Dash zapewnia, że pomoże Twi, pod warunkiem, że ta zwycięży ją na boisku. Twilight przeżywa załamanie nerwowe, bo przecież bez Dash nic się uda. Na szczęście okazuje się, że Rainbow wystarczy determinacja i zgadza się pomóc koleżance. I bardzo dobrze, bo to właśnie ona sprawia, że wszyscy głosują na Twilight w konkursie i to wyłącznie dzięki niej korona trafia we właściwe ręce. W przeciwnym wypadku scena na boisku byłaby kompletnie od czapy, nieprawdaż?

No i jest. Niby z jakiej racji pomoc Rainbow jest tak bardzo potrzebna? Bo fajniej śpiewać piosenkę w szóstkę niż w piątkę? Dash specjalnie nie wyróżniła się w operacji odzyskania korony. Ta scena była po to, żeby Rainbow dostała trochę czasu antenowego, tak?

No i czym byłby „High School Musical” - o, pardon - „Pony School Musical” bez odrobiny sportu?

20. Przyjaciółki odśpiewują piosenkę w szkolnej stołówce i w ciągu trzech minut zjednują sobie całą uczniowską brać. W utworze mówią, jak bardzo się od siebie różnią i wymieniają swoje elementy… które w ich świecie de facto nie istnieją. Serio, żadna z nich nie ma pojęcia, że jest częścią harmonii i że w świecie kucyków dzierży swoją cechę jak oręż.

21. Jedna rzecz odnośnie do samego konkursu. Każdy na miejscu Twilight próbowałby wkraść się do gabinetu dyrektorki pod osłoną nocy i zabrać koronę.

No dobra, może Twi faktycznie by na to nie wpadła. Za porządna jest. Ale po co jej ta cała szopka z konkursem, ubieganiem się o tytuł, walką o głosy? Na dobrą sprawę mogłaby się nie wychylać i po prostu poczekać, aż Sunset otrzyma koronę - a następnie ją buchnąć i szybko zwiać do portalu. W końcu zabawa odbywa się w szkole, a przejście znajduje się w pomniku przed wejściem - to naprawdę nie jest aż tak długi dystans. Co prawda mogłoby się nie udać, ale czy przy taktyce z filmu Twilight miała pewność, że wygra koronę? Skąd mogła wiedzieć, czy uczniowie rzeczywiście ją wybiorą?

22. Przyjaciółki przygotowują się do imprezy, gdy Twi przekazuje im tragiczną wiadomość - zabawy nie będzie, Sunset kazała zniszczyć dekoracje. Przy okazji decyduje się powiedzieć dziewczynom prawdę. Otwiera usta, nabiera powietrza i… zostaje zagłuszona przez Pinkie Pie, która na jednym wydechu opowiada całą jej historię, nie pomijając faktu, że jest kucykową księżniczką z alternatywnej rzeczywistości. Skąd to wiedziała? No jak to?! PRZECIEŻ TO PINKIE PIE!

Pinkie wznosi się na szczyty jasnowidztwa jeszcze raz, pod koniec filmu, kiedy bezbłędnie relacjonuje przygody Twilight po drugiej stronie lustra.

Zabieg może i zabawny, ale… po co? No po co?

Tak, wiemy, jaka jest Pinkie Pie. Fandom zna ją doskonale. To ona jest od łamania czwartych ścian, od czarowania bez czarów, od intuicji i szaleństwa. Ale to już jest chyba lekka przesada. Zabieg z pewnością nie był zastosowany z myślą o dzieciach, lecz o Bronich. Twórcy chcieli puścić oko do fanów i to bardzo ładnie, ale na Boga, jest różnica między subtelnym oczkiem a zdzieleniem przez łeb kowalskim młotem!

23. A więc Pinkie opowiada historyjkę, a kiedy Twi ją potwierdza, przyjaciółki, zamiast dzwonić po kaftan, skaczą z radości i rzucają się na naszego kucyka z uwielbieniem.

I wcale im nie przeszkadza, że za podzielenie się tak nieprawdopodobną historią w miejscu publicznym zostałyby przetransportowane do najbliższego psychiatryka i na dzień dobry potraktowane solidną dawką diazepamu.

24. Konkurs się jednak odbywa, a Twi dostaje koronę. Sunset grozi, że jeśli nie odda przedmiotu, zniszczy portal na zawsze. Twilight odmawia, twierdząc, że widziała, do czego jest zdolna Sunset i że nie wróci do Equestrii, która jakoś sobie poradzi bez jej elementu. Zostanie i ocali nowy świat.

Pytanie brzmi - przez czym? Co takiego zrobiła do tej pory Sunset, że Twilight uważa ją za tak niebezpieczną przeciwniczkę? Była wredna i samolubna? Narzekała i jojczyła nie gorzej niż Rarity? Nadrzędna antagonistka nikogo nie skrzywdziła, nie zraniła, a jej jedyną winą jest bycie %&$^#.

25. Sunset i Twilight rozmawiają przy pomniku dobrych kilka minut, a wokół cisza i spokój. Dyrektorka i uczniowie mają gdzieś, dokąd pobiegła zdobywczyni korony, mimo że widzieli, jak dwóch chłopców porywa jej psa.

Ewentualnie biegną tak wolno, że prawie się nie poruszają. Ach, te stare kości! Śmigałoby się, gdyby nie ten reumatyzm!

No tak - gdyby odsiecz nadeszła szybko, „znamienna rozmowa” nie mogłaby się odbyć.

26. Przyjaciółki przerzucają się koroną jak piłką do rugby. Dlaczego po prostu Twi nie ustawi się tuż obok pomnika i nie wskoczy w portal, gdy tylko dziewczyny podadzą jej artefakt? A nie, przecież Twilight musi zostać w ludzkiej krainie, żeby ją chronić przed Sunset, czyli naczelnym wrogiem ukrytym w ciele zwyczajnej nastoletniej dziewczyny bez mocy (i podstaw dobrego wychowania, ale to swoją drogą).

Zastanówmy się.

Gdyby Twi skoczyła w portal z koroną, Sunset zostałaby w alternatywnym świecie bez żadnej broni. Prawdopodobnie nie ruszyłaby za nią w pogoń, gdyż istniałaby spora szansa, że po kucykowej stronie zostanie złapana i dotkliwie ukarana. Skoro tak, to Equstria miałaby ją z głowy przynajmniej na trzydzieści księżyców. Tak, ta Equstria, dla której korona stanowi „jeden z najważniejszych środków obrony”.

No, ale to nie może tak być! Jeśli Twi ucieknie, Sunset w dalszym ciągu będzie niemiła dla jej ludzkich przyjaciółek!

… które niedługo i tak skończą szkołę i najpewniej nigdy już Sunset nie zobaczą.

27. Sunset zakłada koronę i zamienia się w demona. Hipnotyzuje uczniów, a Twilight objaśnia swój plan: zamierza przeprowadzić armię nastolatków przez portal, a następnie z ich pomocą zdobyć Equestrię.

Zdobyć Equestrię. Z pomocą bandy dzieci. Nawet jeśli te dzieci po wyjściu z lustra staną się dorosłymi kucykami, to wciąż będą stanowić grupę najwyżej kilkuset osobników.

Kilkaset nieprzystosowanych do walki kucyków przeciwko świetnie wyszkolonym oddziałom Kryształowego Królestwa i trzem potężnym księżniczkom, które czekają po drugiej stronie.

https://www.youtube.com/watch?v=LLkCuzzWHGU

Tak, to faktycznie może się udać.

Zresztą, jak ona chce ich wszystkich przeprowadzić na drugą stronę? Portal jest dość wąski, musieliby iść gęsiego albo w parach. Trochę czasu by to zajęło. Wystarczająco dużo, by ktokolwiek z gromadki siedzącej przed lustrem (a jak zobaczymy na końcu filmu, jest ona taka sama jak na początku, czyli całkiem spora) mógł pobiec po pomoc.

28. Przyjaciółki przytulają się i tworzy się magia, która je ochrania przed atakiem Sunset. Magia błyszczy na różowo, otula dziewczyny i następuje transformacja a la „Czarodziejka z księżyca” (nawet mniej więcej tyle samo trwa).

http://www.youtube.com/watch?v=oHshLkM8_6o

W jej czasie głównym ludzkim postaciom wyrastają końskie uszy (?), coś, co wygląda jak ogony, ale nimi nie jest (???) i skrzydła (?!). Żeby nie było niedomówień: rogów jak nie było, tak nie ma.

Brzmi logicznie. Oddajmy im skrzydła, ale nie oddawajmy rogów. Po co im rogi? W ludzkim świecie magia wytwarza się przez przytulaski!

A może to ma głębszą symbolikę? W świecie kucyków do niedawna dwie przyjaciółki miały skrzydła, dwie rogi, a dwie nie miały ani tego, ani tego. U ludzi trzy mają skrzydła, a trzy nie. Czy te cyfry nie są znamienne? Czy nie tak wygląda prawdziwa harmonia, cudowna równowaga, niesłychana jedność cech?

https://www.youtube.com/watch?v=Hxk_voXZch0

29. Nadrzędna antagonistka dostaje baty i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki (no, w sumie tak było; nie dosłownie, ale jednak tym, co wyrwało dziurę w ziemi i wysmagało Sunset po tyłku były czary właśnie) nawraca się na drogę światłości i dobroci.

Wspominałam już o niesamowitej głębi psychologicznej tej postaci?

30. Czym byłby film dla nastolatków bez tradycyjnej szalonej imprezy na końcu? Wszyscy tańczą, a Rainbow Dash popyla sobie pod sufitem, bo tak się składa, że skrzydlatym skrzydła jeszcze nie odpadły po spotkaniu z tęczowym wirem.

Jak to dobrze, że wcześniej uczniowie byli świadkami narodzin demona i anihilacji szkolnego dziedzińca przez magiczną aurę, bo jeszcze by się zdziwili.

W ten oto sposób doszliśmy do końca. Twilight wróciła ze świata płaskich postaci i niezrozumiałych zdarzeń do swojego świata - krainy zamieszkałej przez kucyki, którą nie bez powodu tak kochają Broni na całym świecie.

Swoją drogą - jej przyjaciele i księżniczki to wyjątkowo wytrwałe bestie. Twi była w ludzkiej rzeczywistości przez trzy dni, a wygląda na to, że zgraja nie ruszyła się sprzed lustra nawet na centymetr.

No, to by było na tyle. A może nie? Może jest tego więcej?

Z drugiej strony - ile błędów można wcisnąć w siedemdziesięciominutowy film?

Pozdrawiam serdecznie i kłaniam się,

Gacinka

PS W trzech sezonach serialu też roi się od nielogiczności, jednak jego przewagą jest to, że w dwudziestominutowym odcinku fizycznie nie da się zmieścić tyle błędów, co w „EG”, zaś w przypadku oceny całego sezonu błędy się rozmywają.

PPS Film ma jedną zasadniczą zaletę. Dowiedzieliśmy się, że Rarity potrafi tańczyć.

PPPS Nie bierzcie tej epopei do siebie. Ja po prostu lubię narzekać.