OC: Milky Mane, Lunar Isbre

Jeeeeejaaa! Dziękuję za cierpliwość! Po ponad dwóch tygodniach OC-ki wracam do oceniania przesyłanych przez OC-ków! Szykujcie się na kolejną dawkę moich sarkastycznych komentarzy. Patrzę na obrazek przedstawiający dzisiejszego OC-ka, którego przysłała do nas Lunar i tak bardzo, bardzo proszę, by się okazał równie fajny jak ten obrazek.



Na wstępie pragnę przeprosić za jakość dołączonych do tekstu rysunków, które zrobiłam w MS Paincie (jestę grafikę tak bardzo, program taki profesjonalny, wow, uszanowanko).
Zrobione w MS Paincie. "Przepraszam za jakość". Idę się powiesić ;__; jestem beznadziejny. Myślę, że wraz ze mną powiesi się spora część czytelników. Spowodowałaś masę samobójstw, ciesz się.
 
Sesja i licencjat bolą i miażdżą studencką brać, w tym i mnie, więc, wbrew ogromnym chęciom, nie jestem w stanie stworzyć nic nowego (a przynajmniej dopóki nie uporam się z aktualnymi zobowiązaniami), dlatego dodaję starsze prace. Mam jednak nadzieję, że OCka przypadnie Wam do gustu. I jestem ciekawa, jak przejdzie przez uważne oko Sauro... tfu, Merego :'D
Ja to jestem bardziej taki Frodo niż Sauron, ale ok. :P

Ach, i tak – mam bzika na punkcie kucoperzy.
To bardzo bardzo dobrze!
Z góry przepraszam za objętość tekstu. No cóż... niektórzy narzekali, że chcieliby dłuższe OCetowe posty, no to proszę :'D Służę uprzejmie i polecam się na przyszłość.
Może chcesz dostać pracę w redakcji jako osoba, która będzie za mnie pisać głupie teksty?

Imię: Milky Mane

Płeć: Klacz

Cutie Mark: Dwa bladoróżowe kwiaty połączone cienką strużką wody

Jeden z lepszych cutie marków, jakie widziałem. Serio. Taki prosty, a zarazem śliczny.

Rasa: Kucoperz

Rodzina: Dreamy Hooves (ojciec, kucoperz), Juicy Fang (matka, kucoperz), Vibrant Sky (brat, urodzony już po wyjeździe Milky z Hollow Shades, również kucoperz)

Nie jest sierotą. Już wstępne punkty są. 

Wiek: 24 lata

Miejsce urodzenia: Hollow Shades

Miejsce zamieszkania: Hayseed

Budowa ciała: Po ojcu lekko masywna, jednak długie nogi odziedziczone po matce sprawiają, że Milky nie wygląda na krępą.

Szczerze? Wygląda jak koń ze skrzydłami, więc chyba zadanie wykonane?

Kolor sierści: Ciemnofioletowa

Grzywa i ogon: Różnokolorowe (pastelowe odcienie jasnego i ciemnego różu, jasnej żółci oraz błękitu). Długa, rozczochrana grzywka o stosunkowo twardym włosiu. Grzywa na szyi jest krótka i regularnie przerywana, co sprawia, że stoi (irokez), natomiast po bokach zostawiono ją długą i związaną w pomarańczowe tasiemki. Czemu? Zgodnie z tradycją pomarańczowy kolor wśród kucoperzy z Hayseed jest zarezerwowany dla medyków – osoby zajmujące się leczeniem innych są zobowiązane do noszenia choć jednego pomarańczowego elementu garderoby – najlepiej przez cały czas (najczęściej jest nim chusta lub właśnie tasiemka wpleciona w grzywę lub ogon). To znak, że w razie problemów ze zdrowiem należy zwrócić się właśnie do tego kuca. Pozostałe kucoperze, zaznajomione z tradycją przekazywaną z pokolenia na pokolenie, zazwyczaj nie ubierają się w ten kolor.

Bardzo fajnie pomyślane. Niezły motyw z tym pomarańczowym kolorem, a przynajmniej dużo lepszy od "kucyk ma coś takiego we włosach, by być oryginalnym".

Cechy szczególne: Bladożółty pyszczek (mleczny pysk przechodzący w szeroką łysinę) i wysokie odmiany na nogach (sięgające odpowiednio za nadgarstek i za staw skokowy na każdej kończynie). Średniej długości szczotki pęcinowe nie przykrywają wyraźnie widocznych, ciemnoróżowych kopyt.

Określenia, jakie używasz sprawiają, że od razu widać, że masz już swoje lata (studia, licencjat). Tak więc bardzo mi miło poznać. :P

Wiesz co? Może jednak nie przestawaj malować w Paincie. W innych programach nie dałabyś sobie rady, nie. One są zawiłe, skomplikowane. Jeszcze byś zaczęła rysować jeszcze piękniej niż teraz i co by było? 

Krótka historia: 

"krótka"

Milky Mane urodziła się w Hollow Shades jako jedyna córka Dreamy Hoovesa i Juicy Fang. Dorastała otoczona troskliwą miłością i opieką. Rodzice, którzy pracowali we własnym sadzie z drzewami owocowymi, dokładali wszelkich starań, by ich córka wyrosła na mądrą i odpowiedzialną klaczkę.

Znowu sad! Praca w ogrodzie, sadzie, szklarni to bardzo częsty motyw w nadsyłanych przez was OC-kach.  

Milky już od dzieciństwa interesowała się medycyną naturalną. Pochłaniała wszystkie książki o tematyce medycznej i marzyła o tym, że kiedy dorośnie, pójdzie właśnie w tym kierunku. Niestety, w Hollow Shades nie było nikogo, kto zechciałby podjąć się kształcenia jej w tym zakresie. Lekarski fach od pokoleń leżał w kopytkach dobrze znanej i zamożnej rodziny, która ani myślała dzielić się z innymi wiedzą, a tym bardziej lukratywną posadą. Nie było szans, aby ktoś spoza rodzinnego klanu został medykiem. Wyglądało na to, że marzenie Milky tak łatwo się nie spełni.

A więc jednak to co mówią o lekarskich rodzinach jest prawdą! 

Któregoś dnia do Hollow Shades zawitała grupa wędrownych sprzedawców. Mała klaczka, która ciągle jeszcze świętowała zdobycie uroczego znaczka, z zainteresowaniem przechadzała się pomiędzy straganami. W pewnym momencie natrafiła na stoisko z ziołami, których nigdy wcześniej nie widziała na oczy. Zatrzymała się przy nich na dłuższą chwilę, nie kryjąc podziwu.

– Są niesamowite! – wyszeptała, bardziej do siebie niż w stronę sprzedawcy.

 

– Prawda, malutka? – Właściciel stoiska, sympatyczny ogier z czarną, zmierzwioną grzywą, nachylił się nad Milky. – Przywiozłem je aż z Hayseed. Wyhodowała je sama Petal Dance, a ona posiada kopytko do roślin! Żadne nie mają tak cudownych właściwości, jak te, które urosły pod jej opieką.

– Petal Dance? Kto to? – Kucoperka zadarła łebek. W głębi serca poczuła dziwne ukłucie na dźwięk tego imienia.

Myślę, że Petal Dance powinna nazywać się Ped... Metal Dance!

– Kucoperka z Hayseed, najlepsza zielarka w tamtych stronach. Trochę już wiekowa, ale dalej ma krzepę za dwóch!

W tym momencie do stoiska podeszła mama Milky. Zerknęła przyjaźnie na sprzedawcę i przywitała go skinieniem głowy.

– Witaj, wędrowcze w naszym małym mieście. Czy podróż była bardzo męcząca?

– Nie bardziej, niż zazwyczaj. Las Hayseed jest wyjątkowo niegościnny o tej porze roku, w dodatku na szlakach pełno zbirów czekających na okazję do rabunku. Na szczęście…

– Mamooo! A ten pan zna kucoperkę zielarkę! – wtrąciła się Milky, przerywając rozmowę.

– Kochanie, proszę cię… to może zaczekać. – Juicy Fang pogłaskała swoją córkę po głowie i zwróciła się w kierunku handlarza.

– Ale mamo, ona może mnie uczyć! – Kucoperka była tak przejęta, że trzepotała małymi skrzydłami ze wszystkich sił, unosząc się nad ziemią.

A skąd ta pewność? Jakieś narwane to dziecko. :v

– Słonko… Rozmawialiśmy już o tym wiele razy. Poza tym tamta klacz ma swoje własne obowiązki. Skąd ci przyszło do głowy, że chce kogokolwiek szkolić?

Ogier stał i słuchał, pocierając kopytkiem brodę w głębokiej zadumie.

– A wie pani, tak się akurat składa, że Petal Dance szuka kogoś na przyuczenie do zawodu. Może mała mogłaby spróbować swoich sił?

– Nooo… nie wiem. – Juicy Fang cofnęła się o parę kroków. – Musimy to przemyśleć, prawda, skarbie?

Wiadomo, w końcu ciężko wysłać dziecko do jakiejś nieznajomej klaczy na szkolenie.

Błagalny wyraz oczu Milky był najlepszą odpowiedzią.

***

Trzy miesiące później, w wieku 12 lat fioletowa kucoperka opuściła swój dom rodzinny w asyście ojca. 

12 lat! Pewnie, w ogóle mogli ją jako niemowlę wypuścić, a co im tam. Z drugiej strony, może czasem trzeba dać dziecku kopa, by coś osiągnęło.

Decyzja ta była trudna dla obu stron i oznaczała długą rozłąkę, jednak entuzjazm w sercu małej Milky nie zmalał. Czuła, że oto właśnie jest o krok od spełnienia swojego wielkiego marzenia. Ostatnie tygodnie spędziła na pilnej nauce oraz na szlifowaniu umiejętności lotniczych. Choć wciąż nie latała najlepiej, sztuka ta wychodziła jej już o wiele lepiej niż jeszcze rok temu. Teraz była w stanie pokonywać dalekie trasy, a lecący przed nią ojciec pokazywał córce najłatwiejszą trasę.

Po kilku dniach męczącej wędrówki trafili na miejsce. Petal Dance, poinformowana wcześniej o ich wizycie, czekała na skraju lasu. Kiedy jej wzrok padł na Milky, skrzywiła się.

Meh, za mało mięsa. Nie opłaca jej się zjeść.

– Myślałam, że będziesz starsza – mruknęła. 

Starsze są większe i mają lepsze mięso.

 

– Nie przyjmę tak młodego źrebiątka na naukę. Nie ma mowy, by w tym wieku wiedziała, co chce robić w życiu i z jaką odpowiedzialnością się to wiążę. Pewnie nawet nie ma jeszcze swojego znaczka. – Ostatnie słowa były już skierowane do ojca Milky, Dreamy Hoovesa, który z każdym słowem starszej klaczy coraz bardziej marszczył brwi.

Nie no mogli się przecież mailami wymienić. Pokonali całą drogą, a ona im mówi: sorry, ale nie przechodzicie do następnego etapu programu.

– Proszę pani… ja już mam swój znaczek. Mogę nawet pokazać – szepnęła Milky, nieco speszona całą sytuacją. Petal Dance westchnęła głęboko, masując skroń kopytkiem.

– Dobrze, pokaż. Pewnie to jakiś księżyc albo gwiazdka. Większość kucoperzy, jakie trafiły tu przed tobą z zamiarem podjęcia nauki, miało właśnie takie symbole na boku. Nie wiem, co skłoniło ich do połączenia tego z zawodem medyka. Mam nadzieję, że twój znaczek jest ciekawszy.

– Niech pani sama zobaczy. – Milky odchyliła połę wędrownego płaszcza. – W sumie… to tylko kwiatek, ale… – przerwała, kiedy zobaczyła wzrok zielarki. – Czy coś się stało?

Starsza klacz pochyliła się nad bokiem kucoperki. W jej oczach malowało się niedowierzanie. Uniesione kopytko zamarło w połowie drogi do znaczka fioletowego kucyka.

– Cztery pręciki… dziesięć płatków, pięć dużych, pięć małych, ciemne i blade… ale… to niemożliwe… nie ma mowy…

To znak! Znak od pana ciemności! Jego czas nadchodzi! Ten znaczek zwiastuje jego ponowne przyjście!

– Coś nie tak, proszę pani? – Dreamy Hooves wystąpił krok do przodu, osłaniając młodą klaczkę własnym ciałem. Stulił uszy i zadarł lekko głowę.

Petal Dance podniosła łeb i spojrzała na ojca kucoperki.

– Pańska córka zostanie u mnie tak długo, jak tylko zechce, oczywiście, jeśli wyrazi pan na to zgodę. Dołożę wszelkich starań, żeby przekazać jej całą swoją wiedzę, a może nawet jeszcze więcej. Masz cenny dar, mała Milky. Mam nadzieję, że pod moją opieką rozkwitnie tak samo, jak kwiaty, które nosisz na swoim boku.

Taaak... w ogóle nie podejrzane.

Od tego czasu kucoperka trafiła pod skrzydła sędziwej już Petal Dance, której ostry język i szorstkość w obyciu jest powszechnie znana wśród mieszkańców całej osady. To właśnie ta klacz zaopiekowała się Milky i przekazała jej całą swoją wiedzę odnośnie leczniczych roślin, opatrywania ran i innych tego typu rzeczy. Oczywiście, nie zawsze było łatwo. Milky na początku popełniała wiele błędów, musiała nauczyć się panować nad własnym ciałem i językiem, by zawsze zachowywać się odpowiednio i najdelikatniej, jak to tylko możliwe.

Zawsze byłem zwolennikiem teorii, że jak ktoś uważa, że tylko surowością da się wyszkolić uczniów, to tak naprawdę nie jest dobrym nauczycielem.

Półtora roku po wyjeździe Milky na świat przyszedł jej mały braciszek. Kucoperka odwiedziła wtedy rodzinne miasto, jednak nie została w nim na długo. Mała osada, położona kilkanaście kilometrów od bagien, zauroczyła ją tak bardzo, że każdy dzień spędzony z dala od niej był nie do zniesienia.

Obecnie Milky na stałe zamieszkała w Hayseed. Razem z Petal Dance dzieli całkiem sporą chatkę wyrzeźbioną wewnątrz drzewa. Ich mieszkanie służy jednocześnie za mały szpital, w którym udzielana jest pomoc wszelkim potrzebującym.

Słodsza niż normalnie. Czy na cukrzycę mam umrzeć wcześniej niż się powiesić?

Zawód: Milky pracuje jako zielarka. Pod czujnym okiem swojej mentorki przyjmuje pacjentów i pomaga im zwalczyć różne dolegliwości. Jako że osada jest naprawdę niewielka, często nie ma w niej kogo leczyć. W te spokojne dni Milky, wraz z innymi kucoperzami z wioski, zbiera owoce w okolicznych lasach.

W wolnym czasie: Kiedy Milky nie jest zajęta pracą w osadzie czy pomaganiem innym, zajmuje się uprawą rzadkich odmian ziół i kwiatów. Uwielbia spędzać czas na wyszukiwaniu nowych roślin do swojej stale rosnącej kolekcji i, kiedy tylko pozwalają jej na to okoliczności, wyrusza w długie podróże mające na celu odnalezienie cennych okazów. Oprócz tego, podobnie jak większość kucoperzy w Hayseed, rzeźbi w drewnie, tworzy biżuterię z naturalnych elementów, wyszywa oraz maluje. Zawsze jest to okazja do miłych spotkań w gronie znajomych. Wykonane w ten sposób przedmioty służą później jako towary w handlu wymiennym, który kucoperze z osady prowadzą z gryfami, smokami i sfinksami.

Niby wszystko fajnie, ale coś zaczyna mi to iść w stronę zbyt dużej sielanki. Wszystko jest póki co idealnie. Ma pracę, jest dobra w tym, co robi, ma znajomych, przygody, żyje w pięknych okolicznościach przyrody...

Umiejętności: Oprócz naturalnej intuicji, podpowiadającej klaczy czym i jak leczyć, Milky jest dobrym lotnikiem. Podobnie jak większość kucoperzy latać nauczyła się dość późno (nieco inna struktura skrzydeł wymaga większej koordynacji, ale pozwala na bardziej skomplikowane manewry i wydajniejszy lot; źródło- http://www.livescience.com/1245-bats-efficient-flyers-birds.html 

oraz http://news.sciencemag.org/2007/05/bats-best-birds-slow-flight ). 

Miałem się zacząć czepiać, ale autorka zna się na rzeczy. :v

Nie jest najszybsza w osadzie, ale za to może poszczycić się niezwykłą zwrotnością i zwinnością podczas krótszych lotów oraz niebywałą wytrzymałością na dłuższych dystansach, co pozwala jej na odbywanie dalekich podróży.

I jest w ogóle super mega!

Charakter: Bardzo łagodna, delikatna, miła i przyjacielska, choć nie garnie się do tego, żeby poznawać nowe kucyki. Jest introwertyczką – co wydaje się być sprzeczne z zawodem, który wymaga kontaktu z drugim kucykiem. 

- Wyleczysz mnie?
- N-nie... b-bo cię nie z-znam!

Milky jednak nauczyła się z tym żyć i jej przyzwyczajenia nie przeszkadzają jej w pracy zawodowej. Klacz potrafi poświęcić swoim pacjentom naprawdę dużo uwagi i serca, pomagając im dojść do zdrowia nie tylko lekami, ale też pozytywnym nastawieniem i odpowiednią motywacją.

Czyli taka introwertyczka, ale tylko tak mówi, a tak naprawdę to nie, bo jest doskonała.

Milky jest bardzo lojalna względem znajomych i swojej osady. Często jednak nie wyraża tego co myśli, pozwalając innym dojść do głosu. Woli pozostawać z boku, tak, jakby odpowiedzialność płynąca z cichego przyzwolenia miała spaść na kogoś innego. Nieco brakuje jej pewności siebie, zwłaszcza w obliczu nieznanych wyzwań. W sytuacjach kryzysowych jednak zawsze myśli szybko i trzeźwo, zwłaszcza, jeśli ktoś wymaga udzielenia mu pomocy. Nigdy nie panikuje.

Jest idealna!  Trochę zbyt idealna.

Ciekawostki:

        * Milky nigdy nie była wewnątrz żadnego większego miasta. Jeżeli już zapuściła się w jego pobliże, pozostawała na obrzeżach aglomeracji. Najczęściej chowała się w gałęziach drzew, obserwując okolicę z oddali. Żyje w przekonaniu, że kucoperze muszą się ukrywać przed innymi rasami kucyków, dlatego nigdy nie pozwoliła sobie na kontakt z żadnym innym kucem niż jej własnego gatunku. Szczerze mówiąc, przeraża ją sama myśl o potencjalnym spotkaniu (może być to spowodowane historiami wędrownych kupców – zwłaszcza gryfów i smoków, którzy nieco wyolbrzymiali opowiadając o własnych kontaktach – a szczególnie z jednorożcami).

Zaraz, czyli wszystkie kucyki z jej znajomych i mieszkańcy wioski to nietopuce (nietoperze - kuce).

       *  Milky bardzo ciężko przeżyła śmierć pacjenta przebywającego pod jej opieką (był to pierwszy raz, gdy ktokolwiek przy niej umarł – w dodatku ktoś, komu miała pomóc). Początkowo nie potrafiła pogodzić się z porażką, prawiła sobie wyrzuty i całkiem na poważnie zamierzała zrezygnować z pracy zielarki. Na szczęście Petal Dance w porę zareagowała. Pocieszyła swoją podopieczną tłumacząc, że czasami śmierć jest silniejsza i trzeba się z tym pogodzić.  

Trzeba przyznać, że to bardzo wzruszające. Dlatego nigdy nie będę lekarzem i dlatego podziwiam ludzi, którzy potrafią walczyć w ten sposób o czyjeś życie.

       *  Prawda jest taka, że na początku Milky podczas leczenia popełniała całą masę błędów. Gdyby nie interwencja jej mentorki, niektóre mogłyby skończyć się dla pacjentów tragicznie. Często dochodziło do tego, że przez jakiś czas obowiązki kucoperki ograniczały się do noszenia bandaży i sprzątania chatki po wizycie chorych. Na szczęście klacz szybko przyswoiła sobie zasady fachu i obecnie jest niezwykle biegła w sztuce medycznej. Pomaga jej w tym silnie rozwinięta intuicja, której Milky nauczyła się ufać, a która czasami zadziwia nawet Petal Dance. 

Petal Dance: Haha, nigdy nie opowiadałam ci tej historii! To było mniej więcej miesiąc po tym, jak Milky do mnie przybyła na nauki. Mure Jemp był chory i przyszedł do nas na leczenie wysypki. Wysypało go na całym ciele, łącznie z wrażliwymi miejscami. Milky podała mu wtedy wywar z dwustukrotki trzcinowej zamiast bagiennej. Biedakowi wypadła sierść i wnet zeszłaby cała skóra, gdybym nie zareagowała. Haha!

Milky Mane: Petal, proszę cię... to wstydliwa sprawa!

Petal Dance: Haha. "Nie pan zastosuje podwójny okład na wrażliwe miejsca, to szybciej zeszło". No i zeszło. xD Biedak do dziś nie ma powodzenia u kobiet.

Milky Mane: Petal! Proszę... ;__;

Trochę mi żal Murego... 

 

       *  Milky, ze względu na charakterystykę kucoperzej edukacji, nie ukończyła szkoły wyższej niż podstawowa. Nie można jednak powiedzieć, że jest słabo wykształcona. Potrafi doskonale pisać i czytać. Liczenie sprawiało jej nieco problemów, ale po wielu trudach opanowała je do perfekcji – w końcu nie da się dobrze przyrządzać leków, nie wiedząc, jakie ilości poszczególnych składników odmierzyć (a Petal Dance jest surową nauczycielką).

Petal: Powtarzaj za mną! Raz, dwa, trzy, jak się pomylisz, to kolacji nie zjesz ty!

Historia zdobycia cutie marka

Nie, wyprawa na Burzową Skałę to był zdecydowanie zły pomysł. Milky syknęła cicho, kiedy jej kopytko osunęło po śliskich kamieniach. Klaczka zatrzepała rozpaczliwie skrzydłami, cudem odzyskując równowagę.

– Co jest? Czemu się tak guzdrzesz? – Jej uszu dobiegł znajomy głos niesiony echem. Buńczuczna Mango Slice z lekkością wspinała się po stromej skale, jakby to była dla niej dziecinna igraszka. Milky z westchnieniem popatrzyła zwinną klaczkę. Mimo niewielkiej różnicy wieku jej koleżanka była o wiele lepiej wysportowana i powoli opanowywała podstawy lotu – coś, do czego drobne skrzydła Milky nie były jeszcze zdolne. Fioletowa klaczka przełknęła głośno ślinę i przygotowała do wykonania długiego skoku.

Ile one miały wtedy lat? Na pewno mniej niż 12!

Nie zdążyła.

Najpierw rozległ się krzyk, a zaraz potem powietrze wypełnił łoskot walących się kamieni. Kucoperka instynktownie cofnęła się. Lawina rozpędzonych skał z hukiem minęła jej przednie kopytka zaledwie o parę metrów. Milky stała jak sparaliżowana, niezdolna do jakiegokolwiek ruchu. Każdy nierówny oddech wydawał się być wzięty na przekór wypełniającej ją panice. Z szeroko otwartymi oczami obserwowała, jak fala kamieni toczy się w dół zbocza.

Chwilę potem wszystko ucichło równie szybko jak się zaczęło. Na okolicę opadł ciężki kurz, przykrywając ją niczym gruby koc.

No to chyba nieciekawie. No dobra, czas się zmywać. Mango da sobie radę.

***

– Mango…? – Pierwszy krzyk przypominał bardziej zduszony szept. Milky kaszlnęła kilka razy, czując nieprzyjemne drapanie w gardle.

Zanim doszła do siebie po skalnej lawinie, minęło przynajmniej piętnaście minut. Przez ten czas jej przyjaciółka nie pokazała się i kucoperkę przepełniały obawy, że mogło stać się coś złego. Klaczka przeszła parę chwiejnych kroków, modląc się w duchu, by drżące kopytka nie ugięły się pod jej ciężarem.

Może już poszła do domu?

I wtedy ją zobaczyła. Mango Slice leżała pod stertą zwalonych kamieni. Łzy spływały po jej brudnych od kurzu policzkach a w powietrze raz po raz unosił się cichy szloch.

– O nie… – jęknęła Milky i popędziła w kierunku swojej koleżanki.

– Proszę, zrób coś… pomóż mi… – zaszlochała atletka. Fioletowej kucoperce nie trzeba było dwa razy powtarzać. Wykorzystując całą swoją siłę odtoczyła część kamieni i oswobodziła przyjaciółkę.

Jednak ta nie mogła chodzić. Z przerażeniem odkryła, że nie ma czucia w tylnych kopytkach. Obolała i przerażona zaczęła płakać jeszcze głośniej, niż poprzednio. Zdruzgotana Milky pocieszała ją jak tylko potrafiła, rozglądając się za czymkolwiek, co mogłoby pomóc koleżance. Ale sama czuła się bezsilna.

Jednak trzeba było wrócić do domu. 

Nagle zwróciła uwagę na znajdujące się w oddali stare, zniszczone drzewo. Poczuła w sercu dziwne ukłucie. Nie wiedziała, dlaczego, ale coś podpowiadało jej, że musi pójść w jego stronę. Tak też zrobiła.

Galopowała ze wszystkich sił. Zerwała się burza, wiatr szarpał gałęziami drzew, śliskie błoto kląskało pod kopytami. Przemoczona i zziębnięta Milky Mane biegła przed siebie, raz po raz trzepocząc drobnymi skrzydłami i bezskutecznie próbując wzbić się w powietrze. W końcu dotarła na miejsce, stając pod, na pozór martwym, drzewem. Chropowata, wysuszona kora nie napawała optymizmem, jednak Milky podeszła bliżej. Dotknęła kopytkiem jednej z niższych gałęzi.

I wtedy stało się coś niezwykłego.

Drzewo się zawaliło?

Piorun rozdarł burzowe niebo i w jego świetle, przez krótki, bardzo krótki moment, drzewo zmieniło się nie do poznania. Nagle stało się wielkie, potężne, obsypane różowymi, fosforyzującymi w mroku kwiatami. Trwało to ułamek sekundy, jedno mgnienie oka. Tak szybko, jak zniknął piorun, tak szybko drzewo wróciło do starej, wyniszczonej postaci. Z jednym małym wyjątkiem. Na gałęzi dotkniętej przez kopytko Milky ciągle tkwił kwiat. Lekki, kruchy, jakby zrobiony ze szkła, poświtujący lekko w mroku. Pulsował życiem niczym małe serduszko.

Milky wróciła do rannej koleżanki i, wiedziona przeczuciem, kazała jej zjeść tajemniczą roślinę. Okazało się, że dysponowała ona potężną mocą, zdolną do przywracania zdrowia w nawet tak beznadziejnych przypadkach jak strzaskany kręgosłup. Mango Slice po kilkunastu długich minutach stanęła na kopytka i, nie zwlekając ani chwili, obydwie wróciły do domu (oczywiście nikomu nie chwaląc się swoją przygodą).

Dopiero następnego dnia, kiedy emocje związane z podróżą opadły, Milky zauważyła, że na jej boku widnieje wizerunek kwiatu – tego samego, który uratował jej koleżankę. Dla małej klaczki było to jasny znak – miała poświęcić życie na ratowaniu zdrowia innych.

Albo przeszukaniem świata wzdłuż i wszerz, by odkryć, jak te kwiaty powstają i jak silne są ich magiczne właściwości? A co ja się wysilam, wszyscy wiedzą, co wybrała.

Podsumowanie

Z dobrymi OC-kami jest jak z winem. Pijesz i pijesz, robisz się pijany i właściwie nic cię nie obchodzi, tylko ochoczo chcesz wystawić 9/10, a nawet 10/10! Milky Mane to postać świetnie zbudowana, osadzona w ciekawym uniwersum, wygląda pięknie (co potwierdzają piękne rysunki z painta - aż się dziwię, że używam "piękne" i "paint" w tym samym zdaniu bez sarkazmu), ma ciekawą historię, jest idealna. Mam z nią tylko jeden problem - ta postać nie ma kompletnie żadnych złych cech. To postać przeładowana dobrocią, łagodnością, talentem i wszystkim, co najlepsze. Jak czegoś nie umie, to ciężko pracuje i się udaje. Jak coś umie, to umie. 

Normalnie to powiedziałbym, że nuda i postać jest przedobrzona. A jednak zaryzykuję i stwierdzę, że pięknie ją obudowałaś światem, zaczynając od tak drobnych elementów jak kolor pomarańczowy jako symbol tego, że jest lekarką, po te wywody, dlaczego nietoperzom ciężej idzie nauka latania. 

Innymi słowy: choć normalnie kusiłoby mnie, żeby obniżyć o dwa stopnie od końcowej ocenie, to jednak stwierdzam, że jestem trochę tym winem pijany i daję ci 9/10.