Obiady Czwartkowe #18 - "Czego nie nauczysz się w szkole"

Obiady czwartkowe - Seria dyskusyjna ukazująca się regularnie raz w tygodniu o 17:00. Poruszane tematy nie są ściśle powiązane z kucykami, czy fandomem, a jedynie lekko do nich nawiązuje.

Witam was ponownie. Muszę przyznać, że jestem dość zaskoczony liczbą komentarzy w poprzednim poście, gdzie miałem przyjemność poznać wasze zdanie na temat kanonu lektur szkolnych. Wielu z was krytykuje niektóre lektury, na przykład "Pana Tadeusza". W mojej klasie też potrafił nas usypiać. Zainteresował mnie ten oto poniższy komentarz:

Też mam problem w zrozumieniu książek pisanych staropolszczyzną, dlatego na języku polskim mieliśmy polonistów, którzy nam tłumaczyli znaczenie niektórych słów. Kiedyś jak czytałem "Fausta" Johann Wolfgang von Goethe, miałem takie chwile gdzie się zacinałem, albo czytałem fragment kompletnie go nierozumiejąca, to była dla mnie tak kompletna abstrakcja, że momentami kiedy sobie wyobrażałem daną scenę zastanawiałem się "O co w tym chodzi?". Mimo oporów z powodu "stosowanego języka", miło się czytało. Podobne fazy miałem z innymi lekturami. Co do zamieszczonych w wypowiedziach przenośni, odnoszę czasem wrażenie, że niektóre "żarty", czy "gry słowne" mogły bawić do rozpuku bogatego szlachcica z monoklem, zakręcającego wąsa przy każdym przekładaniu kartek, delektującego się czerwonym winem i zwracający się do drugiego szlachcica "Zacny żart mości hrabio, idealne na poprawienie humoru", lecz kompletnie pozbawionego humoru. Jedyne "Świętoszka" dobrze kojarzę, gdzie mieliśmy jedynie kilka tekstów, przy których w teatrze wybuchała salwa śmiechu, a przez resztę sztuki widzowie oglądali z ciekawością. Zrozumienie przenośni lub żartu nie zawsze wywoła uśmiech na twarzy, co najwyżej krzywy grymas. W niektórych książkach, przypisy zajmują połowę strony, potem przestało mnie to dziwić i zacząłem szukać znaczenia słów w Internecie. Jedynym z ewentualnych rozwiązań są ekranizacje lektur, audiobooki albo ciekawie poprowadzone lekcję, gdzie przykładowo polonista przeprowadza z uczniami rozmowę na temat lektury, albo ktoś z chętnych przygotowałby prezentację streszczającą daną lekturę, myślałem jeszcze o dodatkowych zajęciach teatralnych z inscenizacjami znanych scen z literatury. Teatralną wersję "Pana Tadeusza" byłoby ciężko przełożyć na szkolny teatrzyk.

Dziękuje szneqz za twoją wypowiedź.

Czego szkoła was nie nauczy
a może się przydać w życiu

Daj spisać pracę domową

W zeszłym tygodniu mówiliśmy o kanonie lektur szkolnych, a dzisiaj zajmiemy się nowym tematem poniekąd powiązanym ze szkołą. Czego szkoła nas nie nauczy? Z perspektywy czasu zaczynałem się zastanawiać czego w szkole najbardziej brakuje. Może sami dojdziecie do podobnych wniosków? Przez cały system nauczania bombardowano nas, wydawać się mogło, niepotrzebnymi przedmiotami, bezużytecznej wiedzy, były to nieraz rzeczy, które rzadko kiedy mogą się przydać, choć życie potrafi nas zaskakiwać. Przykładowo w życiu może się przydać język obcy, który mieliśmy na zajęciach dodatkowych, albo lekcję wychowania fizycznego, na których przychodziliśmy ze zwolnieniami lekarskimi. Szczytem lenistwa było nieprzynoszenie na zajęcia zeszytów, przychodząc na lekcję dla samej obecności. Z biegiem czasu zaczynamy zdawać sobie sprawę ze swoich błędów i nie chodzi mi tylko o aproksymację, ale także o świadome olewanie szkoły. Widywałem wielu ludzi, którym się nie udawało, choć próbowali, widywałem także takich, którzy nawet nie podjęli żadnej próby. Nie chcę tutaj osądzać żadnego z uczniów, ponieważ myślę, że rzeczywiście w systemie edukacji jest coś nie tak. Być może będzie to czytał uczeń podstawówki, albo gimnazjum, albo zjawi się ktoś kto będzie mnie osądzał, że głoszę oczywiste rzeczy. Za czasów szkolnych wiele rzeczy nie było tak oczywistych, zaczynają być dopiero po wkroczeniu w dorosłe życie. Trzeba płacić rachunki, prać, gotować, prasować, wieszać pranie, planować swój czas, a nie trwonić go na gry komputerowe. A przede wszystkim znaleźć pracę, jest to świetny temat na osobny post dyskusyjny, choć wolałem pomówić o czymś co jest dla was bliższe.

Matematyka jest to bez wątpienia bardzo przydatny przedmiot, choć w życiu bardziej przydaje się umiejętność szybkiego wykonywania prostych obliczeń arytmetycznych. W restauracji jak ktoś wystawia nam rachunek przydatne może okazać się obliczanie rachunku w głowie, zamiast zdawać się na kalkulator w telefonie, a co jeśli zabraknie baterii? Podobnie przy robieniu zakupów, skąd mamy wiedzieć czy nam wystarczy? Albo gdy mamy zapłacić rachunek, czy w szkole mieliśmy lekcję o wypełnianiu PIT'u, rachunku, kredytach, transakcjach, cokolwiek o bankowości. planowaniu i pilnowaniu własnego budżetu? Nie. Zamiast tego większą uwagę skupiają na abstrakcjach, kompletnie zaniedbując tematykę finansów. Może warto przez chwilę się zastanowić, zanim się okaże, że potrzebny nam będzie program do wypełniania PIT'u.

Inną przydatną umiejętnością jest zarządzanie własnym czasem. Wbrew pozorom zwiększanie produktywności może okazać się przydatne w dorosłym życiu, gdzie mamy do zrobienia masę, masę, masę spraw do załatwienia. Kogoś trzeba odebrać, kogoś odwiedzić, coś kupić, coś naprawić, coś ugotować, a po całym dniu padamy wyczerpani na kanapę, a na nasze "dawne pasje" nie ma zwyczajnie czasu, do tego może się okazać, że zaniedbujemy rodzinę oraz przyjaciół. Organizowanie własnego czasu daje nam poczucie kontroli nad własnym życiem, wiemy z czym zalegamy, co musimy zrobić, a co możemy odłożyć na inny termin. Wypełnianie w czasie określonych zadań zwiększa także nasze samopoczucie i pewność siebie. Istnieją różne techniki oraz narzędzia przydatne do "zarządzania własnym czasem". Jedni stosują kalendarzyk, inni listy zadań do wypełnienia, notatki, a nawet programy komputerowe lub usługi oferowane przez różne firmy. Cieniem "zarządzania czasem" jest iluzja wmawiająca nam, że czas można kontrolować, w rzeczywistości, czas jest względny i nie można go kontrolować. Cokolwiek nie będziemy robić czas zawsze będzie mijał. Przecieka nam przez palce i należy go dobrze wykorzystać. A na co go wykorzystamy to już nasza sprawa. To trochę tak jakbyśmy mieli patrzyć się w ciastko licząc na to, że się najemy, w rzeczywistości trzeba to ciastko wziąć do ręki i zjeść. Podobnie jest z wieloma innymi rzeczami. Każdy ma tylko jedno życie. Powracając do szkoły, gdzie mieliśmy plan zajęć, w dorosłym życiu to ty masz możliwość układania sobie takie planu dnia. Oczywiście planowanie dnia co do godziny, minuty daje nam jedynie iluzje kontroli, ponieważ życie jest nieprzewidywalne i nie można go zaplanować co do dnia, bo zawsze pojawia się coś nowego i trzeba na to reagować. Usilne "życie na zegarek" może jedynie was wymęczyć psychicznie, dlatego warto znaleźć równowagę między pracą, a odpoczynkiem.

Jeszcze innymi umiejętnościami są kompetencje miękkie. Trzeba umieć dogadywać się między sobą, uzgadniać z kimś, czasami iść na kompromis, a czasami bronic własnego zdania. W szkole nie mówi się także dużo o asertywności, nie o byciu agresywnym wobec innych, a o byciu asertywnym. W przeciwnym razie wyrobimy w sobie postawę uległą i każdy będzie mógł nami pomiatać. Czy w szkole uczą nas postawy asertywnej, pobudzają nas do działania, samodzielności, pomagają nam w wybraniu ścieżki życiowej, czy może pokazują nasze miejsce w szeregu lub decydują za nas? A potem jesteśmy z tego powodu nieszczęśliwi? Komunikatywność może też bardzo się przydać w przyszłej pracy, gdzie będziemy mieli nad głową szefa, który może okazać się dużo bardziej wymagający od szkolnego nauczyciela i będzie trzeba "umieć się z nim dogadać".

Życie potrafi zaskakiwać, a na to żadna szkoła nie będzie mogła nas przygotować.