Obiady Czwartkowe #21 - "Stary dobry Disney" + specjal z okazji 20 postów

Ten snobistyczny Discord na fotelu trochę mnie znudził

Obiady czwartkowe - Seria dyskusyjna ukazująca się regularnie raz w tygodniu o 17:00. Poruszane tematy nie są ściśle powiązane z kucykami, czy fandomem, a jedynie lekko do nich nawiązuje.

Witam was na czwartkowym obiedzie, usiądźcie do stołu, bo dzisiaj zajmiemy się kolejnym interesującym tematem do rozmowy, ale najpierw komentarz z poprzedniego postu.

Słusznie zauważyłeś. W byciu samowystarczalnym "człowiekiem orkiestrą" jest o tyle fajnie, że jedyną osobą, która będzie wymagała perfekcji, to ty sam. Eksperci niestety mają o tyle trudniej, że muszą zadowolić czyjeś oczekiwania, a to nieraz spotyka się z niezadowoleniem, wiecznym narzekaniem, "widzimisię", najgorzej jest, kiedy nie wiadomo, o co komu chodzi? Choć i tak wszystko jest zwalone na "eksperta", bo jest "ekspertem" i koniec rozmowy.

Dziękuje szneqz za twoją wypowiedź...

Stare animacje Disneya

Czy wy je jeszcze pamiętacie?

Bardzo, bardzo długo spała królewna...

Wielu może nie pamiętać tych starych, dobrych animacji ze stajni Disneya, choć obecnie mogę sobie tak bez sensu mówić "stare" i "dobre", zupełnie jakby te "nowsze" miały być gorsze? Mogło to też zabrzmieć trochę snobistycznie, ale nie o to mi chodziło. Bardziej powinienem użyć określenia, które nie stawiałyby dawnych animacji Disneya na piedestale, krzyczące do tych "Aut", czy innych "Gdzie jest Dory?", że są od nich lepsze. To naprawdę nie o to chodzi. Nie używałbym też zbyt poetyckich, trudnych słów, bo sam wolę porozumiewać się przez jakiś prostszy język. Możecie sobie pomyśleć, co ten autor rozumie przez "stare dobre animacje Disneya"?

Po prostu je lubię :3

Pamiętam wiele filmów animowanych, które miałem okazję oglądać w dzieciństwie, nie znaczy to jednak, że na nich skończyłem. W repertuarach kin widziałem wiele ciekawych tytułów, ale nie powiedziałbym, że są gorsze od tych starszych, po prostu są inne. Ileż razy można opowiadać o "Pięknej i Bestii", ekranizować baśnie braci Grimm, czy wyciągać gotowe pomysły na ciekawą historię. W studiu Disneya pracujący tam ludzie też zdają sobie sprawę, że nie można wałkować tego samego, do tego mamy zmiany trendów, ludziom zwyczajnie mogą się pewne rzeczy znudzić i wymagać od filmowców czegoś nowego. Niemniej fajnie jest sobie powspominać stare filmy, mi przyszło poznać wiele animacji tak jak wielu innym młodym ludziom. Chodziliśmy sobie do kina, oglądaliśmy je w telewizji, albo na kasecie. Chyba nie zdołałbym wypisać wszystkich tytułów, za to przybliżę wam kilka z nich znane.

Król Lew

Byłem swego czasu wielkim sympatykiem króla lwa. Pamiętam jeszcze te maskotki z McDonalda, które dołączali do zestawu Happy Meal. Największe wzięcie miał Simba. Pamiętam także włoski serial animowany Simba, król lew, emitowany na RTL7 notabene tam przecież można było oglądać Łosia i Ktosia, czy sławetnego DragonBalla. Film Król Lew Walta Disneya opowiada historie młodego lwa Simbę, poznający swoje miejsce w świecie, pokonujący wiele przeszkód, by zostać królem Lwiej Ziemi. Scenariusz do filmu nawiązuje do szekspirowskiego dramatu Hamlet. Muzyka została skomponowana przez wspomnianego w poprzednich postach Hansa Zimmera, który później stał się moim ulubionym kompozytorem. To była naprawdę fajna animacja, szkoda tylko, że późniejsze sequele trochę popsuły tą "piękną baśń", może to tylko ja mam takie odczucia? W tym filmie podobało mi się poczucie humoru, wartka akcja, żywi bohaterowie, szereg elementów, które jako całość tworzyły piękną, inspirującą, oryginalną, ponadczasową historię, pełną ciepła i z dobrym morałem. 

Piękna i Bestia

Jest to kolejna disneyowska produkcja o wielkiej miłości z historią w tle. Opowiada ona o młodej Belli, której ojciec jest genialnym wynalazcom. Wyjeżdża on na konkurs z nowym patentem, lecz gubiąc się w lesie trafia do ponurego zamku gdzieś na odludziu. Zostaje tam uwięziony przez Bestię, a jego koń odesłany do domu. Bella widząc przestraszone zwierzę i martwiąc się o los ojca postanawia go odszukać. Dociera do zamku Bestii, gdzie postanawia tam zostać w zamian za wolność ojca. Wbrew pozorom to piękna baśń, dająca dużo do myślenia. Jest też pełna ciepła, barwnych postaci i poczucia humoru. Każdy mieszkaniec zamku, zaklęty w jakiś przedmiot, posiada pewne uwypuklone cechy, osobowość, swój sposób bycia, dzięki którym wiemy, że on to on i trudniej go pomylić z kimś innym. Morał tej historii może być dobrze wam znany, chodzi mniej więcej o to, żeby nie oceniać ludzi po pozorach. Mogą wydawać się dziwadłami, albo ich zachowanie może wydawać się dziwne, niezrozumiałe i najlepiej takie osoby izolować od innych, najlepiej wysiedlić na odludzie, lecz może się okazać, że pozbyliśmy się czegoś naprawdę cennego, czegoś co może nam brakować i wtedy nie będą wydawać się dziwni.

Aladyn

Jest to kolejna z wielu znanych animacji Disneya z serii filmów o księżniczkach. Jest to historia miejscowego złodziejaszka, który zakochuje się w córce sułtana. Ścigany przez wielkiego wezyra - Dżafara trafia do jaskini, gdzie znajduje magiczną lampę, z której wywołuje dżinna. W zamian za jego uwolnienie spełnia jego trzy życzenia, pierwszym z nich, było zamienienie Aladyna w księcia. Znalezione przez Dżafara pismo nakazało księżniczce wybranie sobie księcia, w przeciwnym razie będę musiała wziąć ślub z Dżafarem. Do miasta przybywa książę Ali (Aladyn), do którego księżniczka nie darzy na początku sympatią, jednak potem się w nim zakochuje i domyśla się, że to ten sam biedny chłopak, którego spotkała wcześniej na bazarze. Aladyn przekonuje księżniczkę, że jedynie udaje biedaka, jako rodzaj odskoczni od codziennych zajęć. Po pocałunku z księżniczką Dżasminą zostaje uderzony w głowę i wrzucony do rzeki przez jednego ze sługusów Dżafara. Aladyn zostaje uratowany przez dżinna. Sułtan stwierdza, że Dżafar powinien zostać mężem Dżasminy, aż tu nagle pojawia się Aladyn. Dżafar w czasie ucieczki wymyśla kolejny plan. Kradnie lampę z dżinem, który od teraz musi wykonywać jego rozkazy. Dżafar staje się nowym sułtanem, więzi Dżasminę i jej ojca, natomiast Aladyna wysyła na pewną śmierć, zaraz po wyjawieniu prawdy księżniczce Dżasminie. Aladynowi udaje się wydostać z pułapki i zaczyna walczyć z Dżafarem, który rozkazał Dżinowi, żeby zamienił go w najpotężniejszego dżinna. Trafia jednak do lampy i zostaje wysłany do jaskini. Aladyn uwalnia dżina na mocy trzeciego życzenia. Sułtan zmienia prawo, dzięki czemu księżniczka bierze ślub z Aladynem. Jest to jedna z piękniejszych animacji inspirowana arabskimi baśniami ze sławetnej Księgi tysiąca i jednej nocy. Sam film jest bardzo bajkowy, kolorowy, powiedziałbym nawet przesłodzony, gdzie mamy jasny podział na dobrych i złych. Mamy złego, chciwego wezyra, który jedyne co najbardziej cenni i do czego dąży to żądza władzy, wpływów i bogactw. Zło zostaje pokonane i ukarane, tak jak w wielu typowych bajkach. Pamiętam jeszcze serial animowany, który był puszczany w Telewizyjnej Jedynce w każdą niedziele, a może to była sobota?

Księżniczki Przyjaźni na Gali Grand Galopu

Fajnie jest wracać do starych filmów, jakie się wtedy oglądało w dzieciństwie. Możemy sobie przypomnieć tą ciekawość świata i radość odkrywania.

A teraz wyczekiwany specjal z okazji dotrwania do 20 postu...

Od teraz możecie dawać mi w komentarzach swoje propozycje tematów do następnych obiadów. Nie jest to nagła zmiana contentu serii dyskusyjnej, forma postów pozostaje taka sama, dalej są tematy niepowiązane stricte z kucykami. Z waszych propozycji wybiorę jeden, najciekawszy.