A nasza kiełbasa już dawno przegoniła ich kiełbasę!

Fascynujące... kontynuuj...

Pod tym wiele znaczącym tytułem kryje się post w którym porównam sobie dwie wersje językowe filmu „My Little Pony: The Movie” – oryginalną, oraz nasz rodzimy dubbing. Na wstępie zaznaczę, że obie wersje widziałem w kinie (o tym poniżej). Zacznijmy od naszego dubbingu, gdyż tę wersję widziałem w kinie jako pierwszą.

Misja: Obejrzeć film

Lokalizacja: Cinema City, Manufaktura, Łódź

Ekipa na film:)

Sala kinowa była wypełniona nie więcej niż w połowie. Cóż... prawdopodobnie kwestia godziny, w której postanowiliśmy obejrzeć film. Oprócz nas oczywiście grupki dzieci z rodzicami. Szybki zakup biletów, chwila czekania wraz odwiedzinami w lokalnym Smyku i możemy zaczynać. Światła zgasły i... po 31 latach kucyki ponownie zawitały na wielki ekranie. Początek filmu już dosyć nietypowy – pierwsza piosenka została w wersji oryginalnej. Dalej na szczęście (oczywiście z wyjątkiem piosenki Sii) już słyszymy polskie głosy. Doskonale znane nam z serii animowanej, oraz te zupełnie nowe – na potrzeby nowych postaci. Film bardzo się spodobał, a i większych zastrzeżeń nie mam do naszej wersji językowej. 

Misja: Obejrzeć film

Lokalizacja: Empire Cinema, Bishop's Stortford, Anglia

Ekipa na film:)

Nieco ponad dwa tygodnie później przyszedł czas, by zobaczyć film w oryginalnej wersji językowej. Pluszak w łapki i lecimy! Po całkiem wesołej konwersacji z angielską służbą graniczną (W jakim celu przylecieliście do Anglii? Do kina na film. Jaki film? „My Little Pony”.) udało się szczęśliwie dotrzeć na miejsce. Sala kinowa sporo mniejsza niż ta w Manufakturze. Wypełniona w około 2/3. Praktycznie same mamy z dziećmi (często poprzebieranymi w kucykowe rzeczy). Światła gasną i zaczynamy film. I muszę powiedzieć jedno – oryginalne głosy są świetne. Mimo iż oglądałem film drugi raz, bawiłem się świetnie – czy jednak miała w tym udział dosyć szalona wycieczka? Możliwe. 

Przejdźmy więc do najważniejszego: czy nasza kiełbasa przegoniła ich kiełbasę?

I tak... I nie...

Są fragmenty, które oceniam w naszej wersji wyżej niż oryginalne. Które? To choćby głos i piosenka Cappera. W mojej ocenie Sierściuch brzmi w naszej wersji lepiej – głos jakby lepiej wpasowywał się w postać, oraz... naprawdę świetnie zaśpiewana po polsku piosenka. Użyczający mu głosu Marcin Mroziński sprawił się fenomenalnie. I przebił tutaj oryginał. 

Spójrzmy na chyba najważniejszą postać w tym filmie. Nie, nie jest to Twilight Sparkle. To Tempest Shadow. Głos pani Sroki oceniam bardzo dobrze, jednak niestety (to chyba nieco złe słowo), Emily Blunt robi tę postać i nic tego nie zmieni. Tak przy mówieniu jak i śpiewaniu. Tutaj też zauważyłem w naszej wersji językowej pewien zgrzyt (choć poza mną nikt inny chyba tego nie zauważył, więc może się przesłyszałem) – jest wyraźna różnica pomiędzy głosem śpiewanym a mówionym w naszej wersji. Coś, czego nie słychać tak w oryginale. Nie mogę jednak powiedzieć, że piosenka Jagodzianki została u nas źle zaśpiewana. Cytując pewien absurdalny film „Wprawdzie ja jestem najlepszy, ale on jest jeszcze lepszy”. Tak mogę ocenić kwestię Tempest w tym filmie. 

Novo i Skystar. Kolejne dwie nowe postacie, z których moją sympatię bardzo szybko zdobyła ta pierwsza. Królowa Novo to przepiękny okaz „tumiwisizmu” i „wywalenia na wszystko”. Szczególnie czuć to w głosie tej postaci. I o ile Uzo Aduba świetnie podłożyła tutaj głos, to jednak Katarzyna Dąbrowska wydaje mi się tutaj bardziej pasować. Nazwijcie to jak chcecie, ale głos stereotypowej murzynki, jaki została nadany królowej, jakoś mniej mi pasuje, niż to, co usłyszałem w naszej wersji językowej. Podobnie jak Skystar. Nie podoba mi się kompletnie głos oryginalny; jakby się nieco za dużo helu nawdychała (pod wodą:P). Zresztą w naszej wersji Skystar brzmi jakby nieco doroślej. 

Kapitan Calaeno, podobnie jak i Tempest Shadow, to postać napisana pod konkretną osobę – w tym wypadku chodzi o Zoe Saldanę. I podobnie jak z Tempest, o ile nasz głos jest bardzo dobry, to jednak oryginał robi swoje. 

Bardzo mi szkoda, że pani Szomańskiej nie było dane zaśpiewać „Rainbow”. Cóż... wymagania dystrybutora... Sia mogła śmiało stawiać warunki na jakich użyczy głosu w tym filmie i widać prawdopodobne tego efekty. Niestety, o ile zakończenie jeszcze tutaj pasuje; motyw zresztą świetnie zrobiony w Zootopii, gdzie koniec filmu to koncert Gazelle (z głosem genialnej Shakiry), tak w środku filmu? To nie wyszło. Zgrzyt całkiem pokaźny – Songbird nagle zapomina języka, którym  wcześniej mówiła i nuci po angielsku. I ponownie, jako przykład, jak zrobiono to dobrze, podam Zootopię. „Try Everything” w środku filmu zostało przetłumaczone i zaśpiewane w naszym języku. Można? Najwyraźniej nie do końca. I choć ciężko mi powiedzieć, w jakim stopniu pani Szomańska by udźwignęła „Rainbow” (choć przedsmak tego, co potrafi, słychać było w programie „Twoja twarz brzmi znajomo”, gdzie świetnie zaśpiewała... „Chandelier” Sii), to jednak bardzo chętnie bym usłyszał naszą wersję. Tymczasem zabrakło nawet napisów dla dzieci...

Według mnie nasza wersja wypada bardzo dobrze, w kilku miejscach robiąc to nawet lepiej. Nawet „wpadka” z Jagodowym Rożkiem Lodowym zdaje się bardziej bawić, niż być powodem do załamania. Nawiązując do tytułu tego wpisu: Czy nasza kiełbasa przegoniła ich kiełbasę? Jeden kucyk powie: tak, a drugi kucyk powie: nie.  A jakie jest moje zdanie?

I tak i nie... moje małe kucyki...

A poza tym uważam, że Chrysalis powinna zostać odmieniona!