Ogień zwalczaj ogniem, a przyjaźń...

Niespojlerowy Podmieniec zaprasza na film!

Dobra, filmu nie będzie, ale jak zwykle spóźniony post podsumowujący, to już i owszem.

Część pierwsza
O matko, jak ja kocham ten odcinek!

I nie będę ściemniać, kocham odcinek całym swym zatęchłym, czarnym od smoły i zawalonym miażdżycą serduszkiem. Nie, nie tylko dlatego, że Krysia dostała tutaj sporą rolę. Nie tylko dlatego, ponieważ uwielbiam tą piosenkę złodupców (była pierwsza do momentu włoskiej wersji śpiewających Królewskich Sióstr). Ten odcinek był tym czego nam trzeba było. Odpoczynkiem od samych kuców, pokazaniem świata serialu od tej drugiej strony, tego jak oni szykują się do ataku. Po prostu było czymś świeżym, tak bardzo potrzebnym kucykom. Szkoda, że dopiero teraz o tym pomyślano. Cieszy to, że jednak to nie będzie ekipa, która z dupy wspólnie działa i podczas finału nie będzie lub przynajmniej nie powinna drzeć się między sobą. Pytanie tylko czy faktycznie do tego finału dotrwają po tej "złej stronie mocy".

Część druga

KRYSIA!

I nie, nie uspokoję się. Wreszcie był to dla mnie odcinek gdzie Krysia mogła coś więcej niż śpiewać czy patrzeć jak traci swój Rój. Nie była to popierdółka o robienia klonów z drzewa i naiwnego myślenia "Podwędze Klejnoty i pozamiatam wszystkich". Była to mimo wszystko postać myśląca (no może nie cały czas) i potrafiąca się wybić wśród tej trójki. Postać, która widziała więcej, tylko po kiego grzyba chować dzwonek przed Grogarem tuż pod jego nosem! No cóż, nie można mieć wszystkiego. Oby tylko w dalszym ciągu nie skiepszczono tego.

Część trzecia

Tamta dwójka co siedziała w Tartarze!

I tu właściwie wkracza pierwsza część wyróżnionego przeze mnie komentarza.

Tu muszę się zgodzić. Cozy wydaje mi się sama w sobie najsłabszym elementem odcinka i jedyny raz gdy się przydała, to podczas rozpoczęcia piosenki. Tak, dokładnie! Neguję twój pożytek przy zdobyciu dzwonka, Cozy! I bolernie mi jej szkoda. Nawet Tirek, którego mam za tępą dzidę, coś pokazał w tym odcinku (pro leżaczky!), a między ich nogami musiała się telepać ona i to jeszcze jakby była dalej taką cwana manipulatorką z poprzedniego sezonu, to można wybaczyć, ale jest, tak jak ujął komentujący, wkurzającym, niecierpliwym dzieciakiem. Słabo pasuje do kogoś kto cały sezon ósmy kombinował nad możliwością wyssania całej magii z Equestrii zmuszając do wymarszu całą canterlocką armię. Find the difference.

Część czwarta

Ogień zwalczaj ogniem, a przyjaźń...

Wypada powiedzieć przyjaźnią. Zajrzyjmy do dalszej części wyróżnionego komentarza.

Finał odcinka faktycznie pozostawiał kilka otwartych furtek. Jedną z nich była bez wątpienia taka, że tylko przyjaźnią można pokonać przyjaźń. Tylko czemu robić z tej więzi zaraz broń. Ujmijmy to inaczej. Trójca Zła znalazła wreszcie wspólny język, poznała na czym polega współpraca i w ten sposób są bliżej sposobu poznania metody na zwycięstwo. Tylko finał sugeruje również, że to niekoniecznie kucyki muszą być ich przeciwnikiem. Sami widzą jaką potęgą włada Grogar i jak zdobycie dzwońca wzmocniłoby go jeszcze bardziej. Więc może w ostatecznej walce dobra ze złem, ich sposób myślenia się odmieni, by wesprzeć kucyki Equestrii i zakończyć proces reformacji. Jednak pozostaje wtedy pewna obawa i ci co widzieli finał sezonu szóstego wiedzą do czego piję.

Czy zatem szykuje nam się ostateczne zreformowanie Krysi i Lorda Tireka? Szczerze, to mam nadzieję, że nie, jednak obserwując stopniowe zbliżanie się ku sobie antagonistów z tego odcinka, można zakładać, że taki jest cel tego sezonu, by dopiąć całą historię elegancką klamrą, a czarna chitynę Królowej zastąpić bielą, po czym wszyscy mają żyć długo i szczęśliwie.

Nie wydaje się wam, ze po tym odcinku można dość łatwo przewidzieć fabułę finału?